• Po co ta terapia ?

        • Bywa, że terapia pedagogiczna jest mylona z zajęciami wyrównawczymi lub z terapią psychologiczną. Tymczasem bezpośrednim celem terapii pedagogicznej nie jest ani wyrównywanie braków edukacyjnych, ani poprawa funkcjonowania emocjonalno-społecznego. Po co w takim razie ta terapia ? Terapia pedagogiczna to inaczej zajęcia korekcyjno-kompensacyjne kiedyś zwane reedukacją. Zajęcia te mają na celu przede wszystkim doskonalenie funkcji poznawczych: percepcji, przetwarzania i pamięci w obszarze wzrokowym i słuchowym, a także koncentracji oraz funkcji motorycznych: sprawności manualnej, grafomotorycznej, koordynacji wzrokowo-ruchowej, koordynacji słuchowo-ruchowej i orientacji przestrzennej. W ramach zajęć korekcyjno-kompensacyjnych doskonalimy także techniki szkolne takie jak pisanie zarówno w obszarze graficznym jak i ortograficznym, czytanie w obszarze techniki, tempa i rozumienia oraz podstawowe umiejętności matematyczne. Istotne elementy terapii pedagogicznej to: stymulowanie myślenia logicznego, wdrażanie do podejmowania wysiłku intelektualnego, umacnianie motywacji do działania, stwarzanie okazji do odnoszenia sukcesów i umacnianie pozytywnej samooceny.  Terapia pedagogiczna w postaci zajęć korekcyjno-kompensacyjnych jest zatem szeroko pojętym działaniem opartym na korygowaniu zaburzonych funkcji poznawczych i motorycznych oraz kompensowaniu deficytów poprzez doskonalenie funkcji lepiej rozwiniętych. Terapia pedagogiczna służy przede wszystkim rozwojowi poznawczemu i motorycznemu, ale poprzez niwelowanie trudności w efekcie wpływa także na wyrównywanie szans edukacyjnych oraz na zmianę postawy emocjonalnej.  
          O tym kto może i kto powinien korzystać z terapii pedagogicznej oraz jak przebiega jej proces dowiecie się z kolejnej publikacji, do przeczytania której już teraz zachęcam.  


                                                                                                                                                           Opracowała Anna Zakrzewska

        • Dla kogo terapia pedagogiczna ?  


        • Terapia pedagogiczna jest dedykowana przede wszystkim dzieciom ze specyficznymi trudnościami w uczeniu się czyli tym z grupy ryzyka dysleksji oraz tym, u których już zdiagnozowano dysleksję rozwojową (w tym dysortografię, dysgrafię i dyskalkulię). Dodatkowo jest ona pomocna dla dzieci, u których procesy poznawcze rozwijają się nieharmonijnie. Szczególnie ważna jest dla dzieci z deficytami w obszarze funkcji wzrokowych i słuchowych takich jak: percepcja, przetwarzanie i pamięć oraz z deficytem koncentracji. Terapia pedagogiczna bywa pomocna również dla dzieci z zaburzeniami ze spektrum autyzmu, z afazją, z niepełnosprawnością intelektualną, z nadpobudliwością psychoruchową oraz zagrożonych niedostosowaniem społecznym. Warto zastosować ją w przypadku dzieci, które mają trudności w odnoszeniu sukcesów edukacyjnych, obniżoną motywację i samoocenę. W pierwszej kolejności do zajęć terapii pedagogicznej kwalifikowane są dzieci posiadające opinię lub orzeczenie z Poradni Psychologiczno-Pedagogicznej.  Rozpoczynając terapię pedagogiczną trzeba pamiętać o tym, że terapia to proces i na efekty zwykle trzeba poczekać, a czas w którym się pojawią zależy zarówno od możliwości psychofizycznych dziecka jak i warunków środowiskowych. Niezwykle istotne jest to, by działania terapeutyczne podejmowane w szkole były spójne z tymi w domu. Współpraca rodziców ze szkołą to nieodzowny element sukcesu. Rolą rodziców jest motywowanie dziecka do udziału w zajęciach oraz wdrażanie zaleceń zawartych w dokumencie z poradni oraz tych od terapeuty. Podstawą sukcesu jest systematyczny trening. Próżno spodziewać się spektakularnych efektów terapii jeśli dziecko ćwiczy tylko  na zajęciach w szkole. Choćby krótkie, ale regularne ćwiczenia w domu w połączeniu z zajęciami w szkole znacznie zwiększają szanse na powodzenie terapii. O tym jak ćwiczymy na zajęciach terapii pedagogicznej i jak można ćwiczyć w domu przeczytacie w następnej publikacji. 


                                                                                                                                                               Opracowała Anna Zakrzewska